Najczęstsze zdarzenia zagrażające bezpieczeństwu obiektów sakralnych i zabytkowych:
- włamania
- akty wandalizmu
- niszczenie mienia
- kradzieże eksponatów
- podpalenia
Prawidłowe zabezpieczenie obiektów sakralnych i dziedzictwa kulturowego jest szczególnie trudnym wyzwaniem. Wynika to z bezcennej wartości danych obiektów dla lokalnych wspólnot i całego społeczeństwa. Zabezpieczenie tego typu musi być powierzone profesjonalistom i najwyższej jakości rozwiązaniom sprzętowym, ponieważ utracony obiekt nie może zostać odtworzony, zakupiony czy odbudowany.
W przygotowaniu planu ochrony przed przestępczością, w tym między innymi aktami wandalizmu i kradzieżami, szczególna uwagę trzeba zwrócić na przygotowanie analizy zagrożeń dla obiektu. Te analizy zagrożeń będą zupełnie różne dla muzeów, a zupełnie inne dla zabytków nieruchomych ogólnodostępnych takich jak zabytkowe kościoły, skanseny, itp. Dla tak przygotowanej analizy zagrożeń należy następnie sporządzić dokumentację planowanych zabezpieczeń technicznych i dokonać wyboru i rozmieszczenia urządzeń zabezpieczających.
Kluczową kwestią dla wszystkich obiektów zabytkowych, w tym przede wszystkim sakralnych, jest minimalizowanie ingerencji w obiekt zabytkowy przy zachowaniu planowanego poziomu bezpieczeństwa. Funkcje ochrony muszą być pełnione w sposób dyskretny. Nie można ingerować w chroniony obiekt oraz jego otoczenie ponieważ obiekt musi zostać zachowany w takiej formie w jakiej został przed laty stworzony i udostępniony. Ważnym elementem na który trzeba zwrócić uwagę przy projektowaniu są kwestie estetyczne pozwalające na harmonijne wkomponowanie elementów zabezpieczenia (dzięki niewielkim rozmiarom oraz kolorystyce tła) w otoczenie chronionego obiektu. Stosując odpowiedni sprzęt można również elementy ochrony wynieść poza obszar chronionego obiektu (długie ogniskowe obiektywów, duży zasięg czujek, itp.)
Elektroniczne systemy zabezpieczeń, systemy monitoringu wizyjnego, systemy sygnalizacji i napadu, muszą być uzupełnione o dodatkowe procedury i środki ochrony fizycznej. Żaden system elektroniczny nie powstrzyma aktu wandalizmu ani nie zatrzyma złodzieja ze skradzionym eksponatem. Systemy te, prawidłowo zaprojektowane, powinny jak najwcześniej ostrzec o niebezpieczeństwie by umożliwić ochronie reakcję, a następnie by służyć jako dowód przed organami wymiaru sprawiedliwości.
Wiele obiektów zabytkowych o dużej wartości kulturowej pozostaje w gestii nie tylko Ministerstwa Kultury, ale również władz samorządowych, firm i osób prywatnych. Nie wszystkie one podlegają obowiązkowi ochrony. Dlatego wszystkim, którzy zwracają się z prośbą o pomoc w przygotowaniu planu ochrony takich obiektów służymy pomocą fachowców w zakresie przygotowywania i realizacji planów zabezpieczenia elektronicznego obiektów zabytkowych i sakralnych.
